“Máis vale onza de trato ca libra de traballo”. Así fala o meu avó do que foi o seu oficio. Tamén meu pai foi tratante. Son dúas xeracións que compartiron vinte anos de viaxes, de compras e vendas e, dende logo, ética e estética.
Os meus recordos de nenez están adubados de elementos do trato: as cachabas vernizadas, o camión Man fabricado na Alemaña Federal quecendo durante minutos e a xente que ía enchendo a cociña os mércores pola noite agardando a chegada das vacas. Cando meu avó se xubilou, fará vinte anos, meu pai seguiu co trato e co Man, más dentro xa só viñan xatos e non había xente agardando na cociña. Un día deixou el tamén o trato, polo visto as viaxes a Santiago, Silleda ou Torrelavega xa non pagaban a pensa, por pouco que consumise o Man…
Rubén Gasalla