KARAKASKUARTAYKINTA | ANDATA E RITORNO
«Actuar sobre a realidade» para ver, pensar e resistir é unha das normas que guían o traballo de Paolo Gasparini, un dos principais fotógrafos do noso tempo. A través de montaxes fotográficas crea significados que se multiplican pola relación entre as partes, como vemos en dúas das súas series:
KARAKASKUARTAYKINTA componse por máis dunha vintena de fotografías de diversas datas, que len as cidades a través das súas rúas e as súas xentes. O proxecto fala das cidades como seres vivos, que crecen e menguan, melloran e empeoran, acollen ou expulsan.
Pola súa banda, Andata e ritorno é unha biografía en imaxes do propio autor, que comeza na dureza da posguerra italiana na rexión fronteiriza de Friuli. Son fotos de película neorrealista e homenaxes a Paul Strand, o seu mestre de vida, tanto no compromiso social como no modelo fotográfico a base de publicacións e series. Imaxes inolvidables que agora son parte da nosa historia tanto como o son de Paolo Gasparini.
FFOCO traza con esta exposición un eixo atlántico que permitirá descubrir en Galicia o traballo de grandes nomes da fotografía latinoamericana, gracias nesta primeira ocasión á colaboración de PARAVERTEMEJOR, que conta á súa vez co apoio de Archivo de Fotografía Urbana, La Fábrica e Carmen Araújo Arte.
Paolo Gasparini é un dos principais fotógrafos do noso tempo. Presenta os seus traballos en forma de proxeccións audiovisuais, fotolibros e fotomurales. Todos eles son montaxes fotográficos, conxuntos de imaxes nos que os significados se multiplican pola relación entre as partes. Gasparini utiliza estes procedementos durante toda a súa carreira, que comezou en Italia nos anos cinconta do século pasado e continúa en Latinoamérica ata a actualidade, en continuas viaxes de ida e volta.
Orixinario do norte de Italia, Paolo Gasparini mudouse a Venezuela á idade de vinte anos e a súa extensa traxectoria está influenciada polo neorrealismo e polo traballo de Paul Strand, de quen foi discípulo. A fotografía urbana é un dos seus intereses principais e así expresouno en multitude de esceas captadas nas rúas de Caracas, Cidade de México, Sao Paulo e Los Angeles.
Ademais é autor dalgúns fotolibros extraordinarios, como Para verte mejor América Latina, considerado unha obra mestra, un traballo sobre «bos e malos» (Cuba e Estados Unidos) co que intenta cambiar «este maltratado e contaminado mundo». En todos os seus proxectos posteriores continuou aplicando a súa norma de «actuar sobre a realidade» para ver, pensar e resistir.
A súa fotografía documental, enfocada a amosar a diversidade da sociedade latinoamericana, constitúe así unha obra única que recopila a historia visual do continente a as súas profundas contradicións. En 1993 obtivo o Premio Nacional de Fotografía de Venezuela.