Autoconstrucción
Laure Mojo
Fai sete anos que Laure Mojo comezou a fotografar ao seu pai. Os recordos del son os dela. El está atravesando un proceso que lle levou a experimentar un cambio drástico, físico e mental. Ela traballa facendo series fotográficas que acompaña con pequenos textos; tamén filma situacións, as súas reflexións e conversas, como forma de arquivar e rexistrar a memoria.
Ademais, a autora interesase pola relación entre fotografía e pintura e introduce imaxes do seu pai nalgunhas obras pictóricas, facendo converxer así dúas realidades distintas, ficción e non ficción, fusionándose a través da cor e dando lugar a un espazo deconstruido e dividido en catro partes diferenciadas: ficción (pintura), realidade (fotografada), realidade oculta (o que no se ve pero sabemos que está presente na acción principal do cadro) e marco contextual, que nos sitúa dentro ou fóra.
Laure Mojo
4NOV–11DEC
Fundación Luis Seoane Sala de exposicións primeiro andar
Laure Mojo
Laure Mojo (Santiago de Compostela, 1985) constrúe espazos a través da súa psicoloxía, e fainos visibles a través do vídeo e a fotografía. A realidade do seu interior conxúgase co exterior para entregar pequenas doses de verdade curada que desatan a ironía da dor. En constante conexión coas súas orixes, apica na raíz, deixando ao descuberto cicatrices propias. A principal característica do seu discurso está na veracidade do mostrado, unha ópera de estímulos visuais e auditivos antropolóxicos.
